Hier volg preke van wyle ds. A. W. C. Bester, wie se bediening op 9 Mei 1953 in Loeriesfontein begin het. Daarna is hy beroep na Nieuwoudtville, Warmbad in Suid-Wes Afrika, Calvinia, Vredendal en Lambertsbaai.

Indien dit die eerste keer is dat jy hierdie preke lees, lees eers die preek God se Woord werk. Dit behoort dan duidelik te wees waarom Dominee Bester se preke so waardevol is. Dit verskyn hieronder in pdf formaat onder die lys van vorige geplaasde preke. Die huidige boodskap is:

Ds. A. W. C. Bester

Vredendal Wes

20 Mei 1979

Onderwerp:       Ek leef nie meer nie

Lees:                 Galásiërs 2 verse 15 tot 21

Teks:                  Galásiërs 2 vers 20

Sing:                  Gesang 135 vers 1

       Gesang 194 vers 3

       Gesang 275 vers 5

“‘Ek is met Christus gekruisig, en ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my. En wat ek nou in die vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van God wat my liefgehad het en Homself vir my oorgegee het.’

“As ons hierdie woorde in oënskou neem, kan ons nie anders as om dit met ʼn gevoel van onmag en skaamte te doen nie. Dit is asof ʼn verwytende oog ons uit hierdie woorde aankyk. Hoe jy ookal na hierdie geheimenisvolle waarheid kyk, is ons besig om dit te skend en te vermink.

“Maar nog erger, die Christendom van ons tyd beantwoord skaars aan hierdie verborge gemeenskap met Jesus Christus! Nee, laat ons maar erken. Die afstand tussen ons en Jesus Christus is groter en ons verhouding met Hom meer oppervlakkig. Ons godsdiens is dikwels slegs ʼn gepraat oor Jesus Christus, in plaas van die ideaal wat ons hier vind, naamlik ʼn meelewing in Jesus Christus en ʼn lewe van Jesus Christus in ons.

“Wie kan uit eie ervaring getuig: ‘ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my’? Wie durf sê, sonder vrees dat dié wat hom ken hom kan teëspreek: Wie my gesien het, het Jesus Christus gesien?

“Broers en Susters, daar is sonder twyfel steeds ware Christene hier. Daar is steeds lewende Christene. Die Kerk is nie dood nie. Maar die bewussyn van hierdie lewe is skaars en die openbaring van hierdie lewe is nóg skaarser. Ons moet erken, die lamp staan onder die staander; die sout het laf geword en die saad is traag om te ontkiem. Net so hier en daar verskyn ʼn bietjie groenigheid. En juis daarom vertoef ons vanoggend by hierdie saak.

“En ons mag nie bang wees vir die vonnis nie, maar vra dat hierdie skerp Woord ʼn oordeel sal wees van die gedagtes en die oorlegginge van die hart. Die waarheid slaan soms hard, maar dit vernietig nie. Dit maak vry van selfgenoegsaamheid, valse sekerheid en blote formaliteit.

“In kontras met die hedendaagse oppervlakkige Christenskap, was Paulus se hoofgedagte wat hy in ons teksgedeelte met ʼn teenstelling gekommunikeer het: ‘ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my.’

“Om dit te verstaan, gaan ons vanmôre eers kyk na die heerskappy van die eie EK buite Christus; daarna na die onttroning van hierdie eie EK; en laastens oor die besieling van die ‘ek’ deur Jesus Christus.

“Paulus was voor sy bekering ʼn uitnemende voorbeeld van die eie EK buite Jesus Christus. En hierdie lewe van die eie EK is die toestand van ʼn onbekeerde lewe. Dit is ʼn toestand van selfhandhawing van die mens teenoor die Soewereine God.

“Die eie EK van die mens is ʼn geheimsinnige ding. Dit laat hom nie maklik ondersoek nie. Ons gee aan dit ander name. Ons noem dit persoonlikheid en dan bedoel ons daarmee nie soseer die eienskappe en karaktertrekke wat ʼn mens het nie, maar die geheimsinnige selfstandigheid wat daaragter sit. Daarby is dit die grootste skeppingswonder dat die mens nie net iets is nie, maar iemand - ook voor God.

“Ons weet dat daar verskeie soorte mense is. Daar is mense met weinig persoonlikheid en mense met baie. Daar is napraters en meelopers en mense sonder ruggraat. Maar daar is ook mense met eie oortuigings, onafhanklike karakters, kragtige persoonlikhede wat presies weet wat hulle wil en hulle voornemens ook uitvoer.

“Paulus het tot hierdie laaste groep behoort. Hy was iemand. Hy was ʼn man. Hy het geweet wat hy wou en het by sy besluite gestaan. Ook voor sy bekering kon hy sê, alhoewel hy dit later met ʼn ander bedoeling gesê het: ‘maar ek jaag daarna of ek dit ook kan gryp’.  (Fil 3:12) Hy het behoort tot die soort sondaars vir wie ʼn mens tot ʼn groot mate respek het, omdat hulle geen doekies omdraai nie.

“Paulus se lewensopvatting was die van ʼn Fariseër. Hy was onberispelik in lewenswandel. Hy het nie egoïsties, genotsugtig en materialisties geleef nie. Nee, hy het gejaag na een hoë ideal: Die glorie van sy volk, sy kerk en sy God. Maar daarin het hy homself heimlik gedien en nie vir God nie.

“Paulus kon voor sy bekering sê: EK leef, want hierdie man het werklik geleef met alles in hom. Hy kon hartstogtelik liefhê: sy tempel en sy wet. Maar hy kon ook gloeiend haat. Hy het Jesus Christus en Christene gehaat. Hy was ʼn fanatikus soos niemand anders nie. En hy kon hom vreeslik vererg. Die kruis van Jesus was vir hom die grootste ergernis. Hy het nie in die lewe neutraal gestaan nie. Nee, hy het hom aan die voorpunt gedwing en gestel. Hy het die vaandel gedra en mense aangevoer.

“Paulus kon sê: EK leef. En as hy dit gesê het, het hy dit bedoel. Sy lewe het gestaan in die diens van sy ideaal, sy God. Maar die man het homself nie geken nie; en ook nie sy God nie. Sy eie EK het geheers teenoor sy God. Hy het gedink dat hy God só gedien het, dat God dankbaar moes wees vir só ʼn dienskneg. Hy het hom gestel teenoor die genade van Jesus Christus.

“Maar toe het daar iets in hierdie man se lewe gebeur wat later ʼn radikale verandering sou bring. Hy was ooggetuie van die marteldood van die eerste diaken in die Kerk van Jesus Christus. Toe Stefanus gesterf het ter wille van die leer van Jesus Christus wat hy verkondig het.

“Paulus was nie daar ʼn onbetrokke ooggetuie nie. Hy het iets van Jesus in Stefanus se lewe gesien. En as Stefanus reg was, dan was dit gedaan met sy pragtige lewe. Paulus het daar teenoor Jesus gestaan met sy eie EK. Dit was ʼn tweegeveg. En Paulus het geweet, waar Jesus Christus was, was daar vir hom geen plek nie. En waar hy was, was daar vir Jesus Christus geen plek nie.

“Daar is tot die dood geveg en snaakste van alles, Paulus het gewen. Terwyl Stefanus gesterf het, het Paulus in sy siel gejuig. My eie EK het gewen!  

“Broers en Susters, só gaan dit in ʼn sondaarsiel wat weier om hom te bekeer. Onbekeerdheid is ʼn botsing teen die Evangelie. Dit is ʼn selfhandhawing van die eie EK teenoor Jesus Christus. Om onbekeerd te wees, is eintlik om te sê: My eie EK leef!

“Broers en Susters, in hoeverre leef ons eie EK? Hier staan ons voor die Woord van God. Ons word aangekla en ons weier om onsself oor te gee en in diens van God te stel. En as ons vermaan word tot nuwe gehoorsaamheid, dan sê ons: Nee, my eie EK is in beheer. En as die eis om ons kruis op te neem, kom, dan sê ons: Nee, EK leef en EK wil lewe!

“Maar toe het daar ʼn ommekeer in Paulus se lewe gekom. Toe het hy gesê: ‘ék leef nie meer nie’. Sy eie EK was onttroon. Daar was ʼn revolusie van binne. Sy sondaarsiel is deur die Gees van God aangegryp. En as dit plaasvind, dan gebeur daar iets radikaals. By Paulus was hierdie ommekeer die gevolg van ʼn geweldige gebeurtenis in sy lewe. Damaskus! Daar waar Jesus met hom gepraat het, het Paulus gewyk. Hy het opgegee. Hy het gesterf. Daar het hy hom oorgegee. Daar het hy die vonnis oor homself voltrek. Daar het hy saam met Jesus aan die kruis gehang: ‘Ek is met Christus gekruisig, en ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my. En wat ek nou in die vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van God wat my liefgehad het en Homself vir my oorgegee het.’ (Gal 2:20)

“En daaruit het die praktiese gevolgtrekking van sy lewe gekom: ‘Here, wat wil U hê moet ek doen?’ (Hand 9:6) Dit was nie meer die eie EK nie! Wat ʼn ommekeer het nie in hierdie man plaasgevind nie. Dit was ware bekering!

“Bekering hoef nie so dramaties by elke mens plaas te vind soos by Paulus nie, maar dit moet dieselfde inhoud hê: nie meer EK nie, maar Jesus Christus. Die eie EK is onttroon! Nou kan Jesus Christus die troon bestyg. Wat ʼn skitterende werklikheid! Soos Paulus moet jy Jesus persoonlik ontmoet.

“Ons kan Paulus se woorde so verklaar: Jesus Christus het vir my, in my, Christus geword. Jesus Christus is in my teenwoordig; in sy stralende heerlikheid; in sy lewende werklikheid. Jesus Christus leef in my. Nou ken ek Christus Jesus en die krag van sy opstanding.

“Ken ons Hom?

“Wat beteken dit om te sê: Jesus Christus leef in my? Dit beteken dat ek Jesus se gedagtes in my lewe opneem: sy gedagtes oor sy Hemelse Vader, oor mense, oor die wêreld en oor diens. Dit beteken ook die aanvaarding van Jesus Christus met sy liefde. Daarom kon Paulus sê: ‘Want die liefde van Christus dring ons’. (2 Kor 5:14) Lees maar wat Paulus geskryf het in Romeine 8 en 1 Korinthiërs 13. Alles skitter in sy lewe in Christus Jesus.

“Is ons Godsdiens ook só persoonlik?

“Wat leef vanmôre in jou? Wat heers in jou hart? Waarin vind jy jou vreugde? En wat verag jy die meeste?

“Gun die grote Jesus Christus die koningskap in jou hart.

“Laat Hom regeer.

“Laat Hom toe om jou te besiel.

“Amen.”

Die Afrikaanse preke is transkripsies van die preeknotas van wyle ds. A. W. C. Bester, ʼn voormalige predikant in die ou NG Kerk - wat die Moederkerk van Suid-Afrika was.

Hierdie preke kan met vrymoedigheid gekopieer en versprei word.

Dominee Bester se preek hierbo, saam met voorheen geplaasde preke, verskyn hieronder in ʼn pdf formaat wat makliker lees op selfone. 

Indien jy 'n probleem ondervind om 'n preek in pdf formaat met Adobe oop te maak, "save" dit eers op jou rekenaar en maak dit dan oop. 

Nog ʼn leraar wat die SACN sonder voorbehoud aanbeveel is dr. Charles Stanley. Sy daaglikse boodskappe in Engels verskyn op die webwerf: www.intouch.org

Gelowiges wat waarde in hierdie preke vind, moet daarteen waak dat dit hulle nie weerhou van ware Christenkerke en gemeenskap met heiliges in hulle gemeenskappe nie.

Ons beoog om elke tweede week ʼn nuwe preek te plaas, alhoewel dit nie altyd moontlik is nie.

Vorige Preke in pdf formaat: